Probate poëzie

Het tuitelt. Het flottert. De wereld staat nogmaals op tuimelen.

De natuur blijft de aarde haar ongerijmde eisen stellen. Individuen bevechten hun eigen iden-titeit om zeggenschap over hun bestaan. Het bedrijfsleven en de concurrerende overheden eisen hun vrijheden terug. En intussen is de informatie voor zichzelf begonnen en slaat de materie aan het muiten.

In Bouwdoos komt Han van der Vegt tot de conclusie dat we een nieuwe basis voor het leven zullen moeten leggen. De tijd van onderzoek en verkennende stappen is voorbij. Er is nog een korte spanne voor wanhopig ingrijpen. Vanzelfsprekend kunnen dichters hierbij niet blijven toekijken, maar dienen zij een constructieve bijdrage te leveren. Want de weg naar de toekomst is geplaveid met probate poëzie.

Lof voor Bouwdoos:

'Van der Vegt kan met enkele woorden een grote beklemming oproepen, die voor de (deze) lezer direct weer wordt verdreven door plezier in de knappe formulering.'

Hans Puper, Tzum

'Het knappe is dat het spannend blijft: de lijstjes, opsommingen en reclamekreten zijn méér dan cynisme over het moderne tijdsgewricht.'

Juryrapport Poëzieclub - Wout Waanders en Vicky Francken

'De lezer krijgt de uiterste consequenties van zijn tijdgeest voorgeschoteld: zowel in vorm als inhoud, in opmaak en smaak.'

Lisa Rooijackers, Poëziekrant

'Zo laat de dichter zien dat het maar een kleine stap is van de dagelijkse praktijk naar een wereld waarin absurditeit verontrustende vormen aanneemt. Intussen spat het plezier in het spel met de taal van de pagina's.'

Awater

'Geen zijpaden, geen inzinkingen. Maar wonderlijk is het allemaal wel in z'n ijzeren consequentie.'

Rob Schouten in Trouw

'een vrolijk ondergangsvisioen - een probaat middel tegen onverschilligheid'

Carl De Stycker, de lage landen

'Bouwdoos kondigt een revolutionaire poëzie aan. Dat is een torenhoge ambitie, want een ommekeer hangt niet alleen af van de dichter, die naar eigen zeggen een 'constructieve bijdrage' levert, maar ook van de lezers, die verwacht worden om die bijdrage in de praktijk om te zetten.'

Jan-Bart Claus - De reactor